
~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ अथ पञ्चमोऽध्यायः अर्जुन उवाचसंन्यासं कर्मणां कृष्ण पुनर्योगं च शंससि।यच्छ्रेय एतयोरेकं तन्मे ब्रूहि सुनिश्चितम्।।१।। सोध्छन् अर्जुन भन्नुहोस् प्रभु, म के गर्नु, पऱ्यो सङ्कटसाह्रै अल्मलिँदै यस् हजुरका

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ न हि ज्ञानेन सदृशं पवित्रमिह विद्यते।तत्स्वयं योग संसिद्धः कालेनात्मनि विन्दति।।३८।।श्रद्धावाँल्लभते ज्ञानं तत्परः संयतेन्द्रियः।ज्ञानं लब्ध्वा परां शान्तिमचिरेणाधिगच्छति।।३९।। कोही छैन पवित्र ज्ञानसरिको हे मित्र ! यस् लोकमायोग्ले

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ अपरे नियताहाराः प्राणान्प्राणेषु जुह्वति।सर्वेऽप्येते यज्ञविदो यज्ञक्षपितकल्मषाः।।यज्ञशिष्टामृतभुजो यान्ति ब्रह्म सनातनम्।नायं लोकोऽस्त्ययज्ञस्य कुतोऽन्यः कुरुसत्तम।।३१।। अल्पाहार लिई कुनै यति यहाँ अन्तस्करण् वृत्तिमाहोम्छन् इन्द्रियवर्ग पाप उनको नासिन्छ त्यै कर्ममा।खान्छन्

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ गतसङ्गस्य मुक्तस्य ज्ञानाविस्थितचेतसः।यज्ञायाचरतः कर्म समग्रं प्रविलीयते।।२३।।ब्रह्मार्पणं ब्रह्म हविर्ब्रह्माग्नौ ब्रह्मणा हुतम्।ब्रह्मैव तेन गन्तव्यं ब्रह्मकर्मसमाधिना।।२४।। रागद्वेषरहित छ, चित्त जसको स्थिर् बन्छ ज्ञानैमहाँचेष्टा यज्ञ निमित्त गर्दछ भने छुट्छन्

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ एवं ज्ञात्वा कृतं कर्म पूर्वैरपि मुमुक्षुभिः।कुरु कर्मैव तस्मात्त्वं पूर्वैः पूर्वनरं कृतम्।।१५।।किं कर्मकिमकर्मेति कवयोऽप्यत्र मोहिताः।तत्ते कर्म प्रवक्ष्यामि यज्ज्ञात्वा मोक्ष्यसेऽशुभात्।।१६।। पैलेका चतुरा मुमुक्षुट जनले जाने र यो

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ यदा यदा ही धर्मस्य ग्लानिर्भवति भारत।अभ्युत्थानमधर्मस्य तदात्मानं सृजाम्यहम्।।७।।परित्राणाय साधूनां विनाशाय च दुष्कृताम्।धर्मसंस्थापनार्थाय संभवामि युगे युगो।।८।। जैले थाल्दछ धर्म घट्न र उता पाप् बढ्न हे अर्जुन

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ अथ चतुर्थोऽध्यायः श्रीभगवानुवाचइमं विवस्वते योगं प्रोक्तवानहमव्ययम्।विवस्वान्मनवे प्राह मनुरिक्ष्वाकवेऽब्रतीम्।।१।। आज्ञा भो अनि कृष्णबाट जुन यो चर्चा सुन्यौ योगकोमैले नै अघि सूर्यलाई उपदेश् गर्दा भनेको थियो।उन्ले त्यस्पछि

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ श्री भगवानुवाचकाम एष क्रोध एष रजोगुणसमुद्भवः।महाशनो महापाप्मा विद्ध्येनमिह वैरिणम्।।३७।। यस्ता अर्जुनका कुरा सुनी त्यहीँ श्रीकृष्णले भन्नुभोहे अर्जुन् ! सुन धैर्यसाथ सजिलो उत्तर् छ यस् प्रश्नको।काम,

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ ये मे मतमिदं नित्यनुतिष्ठन्ति मानवाः।श्रद्धावन्तोऽनसूयन्तो मुच्यन्ते तेऽपि कर्मभिः।।३१।।ये त्वेदभ्यसूयन्तो नानुतिष्ठन्ति मे मतम्।सर्वज्ञानविमूढांस्तान्विद्धि नष्टानचेतसः।।३२।। श्रद्धायुक्त भएर द्वेष नलिई, जो लिन्छ मेरो मतउसको छुट्तछ कर्मबन्धन यहीं हे

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ उत्सीदेयुरिमे लोका न कुर्यां कर्म चेदहम्।संकरस्य त कर्ता स्यामुपहन्यामिमाः प्रजाः।।२४।।सक्ताः कर्मण्यविद्वांसो यथा कुर्वन्ति भारत।कुर्याद्विद्वांस्तथासक्तश्चिकीर्षुर्लोकसङ्ग्रहम्।।२५।। मासिन्छन् सब लोक कर्म नगरी मैले बसे निष्क्रियसङ्कर्को पनि सृष्टि हुन्छ,

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ एवं प्रवर्तितं चक्रं नानुवर्तयतीह यः।अघायुरिन्द्रियारामो मोघं पार्थ स जीवति।।१६।।यस्त्वात्मरतिरेव स्यादात्मतृप्तश्च मानवः।आत्मन्येव च संतुष्टस्तस्य कार्यं न विद्यते।।१७।। ईश्वर्चालित सृष्टिचक्रसित जो चल्दैन मिल्ने गरीपापी, लम्पट त्यो गनिन्छ,

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ नियतं कुरु कर्म त्वं कर्म ज्यायो ह्यकर्मणः।शरीरयात्रापि च ते न प्रसिद्ध्येदकर्मणः।।८।।यज्ञार्थात्कर्मणोऽन्यत्र लोकोऽयं कर्मबन्धनः।तदर्थ कर्म कौन्तेय मुक्तसङ्गः समाचर।।९।। त्यस् कारण् तिमी कर्म नै गर सधैँ बेकाम