
~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ लेलिह्यसे ग्रसमानः समन्ताल्लोकान्समग्रान्वदनैर्ज्वलद्भि। तेजोभिरापूर्य जगत्समग्रंभासस्तवोग्राः प्रतपन्ति विष्णो।।३०।। जिब्रा हर्दम लपलपाई रहने दाह्रा किटेका अति बल्दा मुख्हरूले समस्त भुवनै निल्ने छ ऐले स्थिति। ढाकी आत्मप्रकाशले भुवनयो

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ नभःस्पृशं दीप्तमनेकवर्णंव्यात्ताननं दीप्तविशालनेत्रम्। दृष्ट्वा हि त्वां प्रव्यथितान्तरात्मा धृतिं न विन्दामि शमं च विष्णो।।२४।। आकाशै तक उच्च औ मुख सधैँ बाइरहेको हुने बल्दा नेत्र हुने अनेक

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ द्यावापृथिव्योरिदमन्तरं हि व्याप्तं त्वयैकेन दिशश्च सर्वाः। दृष्ट्वाद्भुतं रूपमुग्रं तवेदंलोकत्रयं प्रव्यथितं महात्मन्।।२०।। स्वामी एक तपाईँकै शरीरले आकाश पृथ्वी सब ढाकेको छ सबै दिशाहरू संगै अत्युग्र रूप्ले

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ अनेकबाहूदरवक्त्रनेत्रंपश्यामि त्वां सर्वतोऽनन्तरूपम्। नान्तं न मध्यं न पुनस्तवादिं पश्यामि विश्वेश्वर विश्वरूप।।१६।। देख्तै छु म अनन्त रूप प्रभुको व्याप्तै छ चारैतिर आँखा हात र पेट मुखहरू

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ सञ्जय उवाच एवमुक्त्वा ततो राजन्महायोगेश्वरो हरिः। दर्शयामास पार्थाय परमं रुपमैश्वरम्।।९।। अनेकवक्त्रनयनमनेकाद्भुतदर्शनम्। अनेक दिव्याभरणं दिव्यानेकोद्यतायुधम्।।१०।। भन्छन् सञ्जय प्रेमसाथ यी कुरा कौन्तेयलाई भनी आफ्नू अद्भुत विश्वरूप हरिले

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ अध्याय एघार ॐ श्री परमात्मने नमः अर्जुन उवाच मदनुग्रहाय परमं गुह्यमध्यात्मसञ्ज्ञितम्। यत्त्वयोक्तं वचस्तेन मोहोऽयं विगतो मम।।१।। भवाप्ययौ हि भूतानां श्रुतौ विस्तरशो मया। त्वत्तः कमलपत्राक्ष माहात्म्यमपि

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ अक्षराणामकारोऽस्मि द्वन्द्वः सामासिकस्य च। अहमेवाक्षयः कालो धाताहं विश्वतोमुखः।।३३।। मृत्युः सर्वहरश्चाहमुद्भवश्च भविष्यताम्। कीर्तिः श्रीर्वाक्य नारीणां स्मृतिर्मेधा धृतिः क्षमा।।३४।। अक्षर्मा म अ हूँ समासहरूमा हूँ द्वन्द्व जाने

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ रुद्राणां शंकरश्चामि वित्तेशो यक्षरक्षसाम्। वसूनां पावकश्चामि मेरुः शिखरिणामहम्।।२३।। पुरोधसां च मुख्यं मां विद्धि पार्थ बृहस्पतिम्। सेनानीनामहं स्कन्दः सरसामस्मि सागरः।।२४।। शङ्कर् हूँ म त रुद्रमा, अनि

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ स्वयमेवात्मनात्मानं वेत्थ त्वं पुरुषोत्तम। भूतभावन भूतेश देवदेव जगत्पते।।१५।। वक्तुमर्हस्यशेषेण दिव्या ह्यात्मविभूतयः। याभिर्विभूतिभिर्लोकानिमांस्त्वं व्याप्य तिष्ठसि।।१६।। प्राणी सर्जक, विश्वका अधिपति, स्वामी हजुर्लाई त राम्रो चिन्न समर्थ को

कुनै दिन थिए जतिबेला मोहम्मद गल्लीको एक छेउदेखि अर्को छेउ म लुखुरलुखुर हिँडिरहन्थेँ। आज कैयन् वर्षपछि त्यही मोहम्मद गल्लीमा घण्टा दुएक बिताउन आइपुगेँ। अचम्मै लाग्दछ जीवनको गति। कहाँबाट कहाँ पुगिने।

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ मच्चिता मद्गतप्राणा बोधयन्तः परस्परम्। कथयन्तश्च मां नित्यं तुष्यन्ति च रमन्ति च ।।९।। तेषां सततयुक्तानां भजतां प्रीतिपूर्वकम्। ददामि बुद्धियोगं तं येन मामुपयान्ति ते।।१०।। तेषामेवानुकम्पार्थमहमज्ञानजं तमः नाशयाम्यात्मभावस्थो

~स्व. पण्डित जीवनाथ उपाध्याय अधिकारी~ अथ दसमोऽध्यायः श्रीभगवानुवाच भूय एव महाबाहो शृणु मे परमं वचः। यत्तेऽहं प्रीयमाणाय वक्ष्यामि हितकाम्यया।।१।। न मे विदुः सुरगणाः प्रभवं न महर्षयः। अहमादिर्हिं देवानां महर्षीणां च