दशैँ
– किशोर पहाडी सबैलाई आज दशैँ लागेको छ, खुशी नै खुशीको आभा छाएको छ, म यो दशैँमा काटिन लागेको बोको खुशी छैन बरू आँसु आएको छ ।
– किशोर पहाडी सबैलाई आज दशैँ लागेको छ, खुशी नै खुशीको आभा छाएको छ, म यो दशैँमा काटिन लागेको बोको खुशी छैन बरू आँसु आएको छ ।
वालिङ, ९ असोज । दशैँ नजिकिँदै गर्दा दशैँसँग जोडिएको मौलिक मनोरञ्जनको साधन हो, पिङ । यसलाई पनि लठ्ठे पिङ र रोटे पिङमा विभाजन गरिएको छ । पिङलाई नेपाली बृहत् शब्दकोशमा रूखका हाँगामा वा
चुनावमा खाएको मासु, एक प्याला दारूले, एक प्याकमा झोलिएर मातेका, मतदाता देशको जिम्मेवारी बोकेर, पार्टीका झन्डा फहराउदै, सौदाबाजिमा उत्रिए, देश र जनताको सेवा, व्यापारको ब्रान्ड तोकिदिए, आमाहरू संस्कारमा, हिलो छ्यापेर
मनिकला महतारा हरेक वर्षको दसैँ तिहार जस्तै अहिले पनि आगनको छेउमा सयपत्री र मखमली फुल कोपिलाउन लगेका होलान् नि आमा ।बारीमा कोदो फुल लागेको होला खेतमा मार्सी धान झुल्दै होला।
दीपक घिमिरे फोन काटेर एक पल्ट आकाश तिर हेर्दै टुल्केले खस्नै थालेका आँसुका थोपा आँखा मै सुकाउने कोसिस ग¥यो । मैले उ निराश भएको बुझिहाले । उ फोन गोजीमा छिरायर
बुटवल, ३ असोज । सबैले आआफ्नो क्षेत्रबाट कानुनसम्मत कार्यन्वयन गरेमा मात्र संविधान सफल हुने सरोकारवालाहरुले बताएका छन् । संबिधान जारी भएको तेस्रो वर्ष प्रवेशको अवसरमा भएको संबिधान दिवसको अवसरमा बुटवल
लगातारको वर्षाले रुझेको प्रकृतिलाई सुख्खा पन दिँदै हिलाम्मे वातावरणलाई सफा र सुसज्जित आवरण दिएर भित्तामा झुण्डाइएका क्यालेन्डरका पत्ताहरु पल्टाउदै जाँदा सालको मध्य बिन्दुमा आइ सधैँ ठिँङ्ग उभिन्छ शरद सूर्यका चर्का
अन्जना केसी काम गर्दै थिएँ, मोबाइलमा घण्टी बज्यो । अघिपछि मोबाइल बजेको वास्ता नगर्ने मैले काम छोडेर हेरेँ । उसको फोन आएको रहेछ । म सधैंझैं खुसी हुँदै बोलें ।
‘दाइ हजुरको कथा छापिएछ आज’ ,चियापसल पुग्ने बित्तिकै मुन्ना बोल्यो।मुन्ना गोरेदाइको चियापसलमा काम गर्ने भाइ।मेरो छापिने कथाहरू मलाई प्राय उसले नै सुनाउने गर्छ।’मुन्ना,एउटा चिया र चुरोट ल्याइदेउ त।अनि पत्रिका पनि
दीपक घिमिरे माया गरेर पनि हेपिएका एउटा पात्र हुन बा अर्थात् आधुनिक भाषामा ड्याडी । सयौ कथा कविता आमाका नाममा लेखिदा बा ओझेलमा परे । नौ महिना कोखको बयान गरेर
कृष्णप्रसाद अर्याल एक क्यान्डिल कुरा भयो हाम्रो।जब क्यान्डिल पग्लिदै जल्दै गर्यो,म जल्दै पग्लिदैं गरेँ।रात झनझन पग्लिदै गयो मात्रै।अँध्यारो चुहिदै गयो।तप्प !तप्प!!आँसुजस्तै। अन्त्यमा क्यान्डिल निभ्यो।हामी उठ्यौं। दिनेशले सोध्यो- दाइ,हाम्रो कति भयो
रसिक राज *** धेरै पहिले एक मनसुन रातमा ! उ मलाई लेखेर निदाई सकेको थियो। म निदाउन सकिन। उसले सबै भन्दा पहिला मेरो छातीमा सपनाहरू लेख्यो-जुन सपना उसले कहिले देख्न