नलेखिएको प्रेम-पत्र
-अञ्जना केसी- पुसको महिना चिसो सिरेटो मुटु नै लुग-लुग कमाउने जाडो , सिरकभित्र गुजुल्टिएकी छु । मेरा खुट्टा अहिले सम्म पनि कठ्याङ्रीएका छ्न । भित्ताको घडीले २ बजाइसक्यो । म निदाउन
-अञ्जना केसी- पुसको महिना चिसो सिरेटो मुटु नै लुग-लुग कमाउने जाडो , सिरकभित्र गुजुल्टिएकी छु । मेरा खुट्टा अहिले सम्म पनि कठ्याङ्रीएका छ्न । भित्ताको घडीले २ बजाइसक्यो । म निदाउन
-अन्जना केसी ऊ मेरो पार्लर बाहिर स्कुटी राखी । हेलमेट भित्र घुसारिएको फोनमा “आई लभ यु बुढो “भन्दै भित्र छिरी । सोचे मलाई खबर नै नगरी बिहे गरिछ उसले। फेसबुकमा
-अन्जना केसी ‘सवि, तिमी तयार हौ है। हामी बाहिर जाँदैछौं,’ मेरो श्रीमान् संयोगले टावेल समात्दै भन्यो। ‘किन र?’ ‘तिम्रो भिसा निस्किएछ। आज पैसा लिएर मेनपावर आउनु भनेको छ।’ मलाई कसैले
अन्जना केसी ह्वीलचेयरको लामो लाइन थियो। लठ्ठीको सहाराले उभिने पनि कम थिएनन्। कतिपय पोलिएका अनुहार थिए, कुनै बाङ्गिएका, कसैको हात थिएनन्, कसैको खुट्टा। लाग्छ म कुनै छुट्टै दुनियाँमा छु। मलाई
अन्जना केसी काम गर्दै थिएँ, मोबाइलमा घण्टी बज्यो । अघिपछि मोबाइल बजेको वास्ता नगर्ने मैले काम छोडेर हेरेँ । उसको फोन आएको रहेछ । म सधैंझैं खुसी हुँदै बोलें ।