कला/साहित्य Archives - Page 28 of 45 - Himal Post Himal Post
  • १३ बैशाख २०८१, बिहीबार
  •      Thu Apr 25 2024
Logo

आई हेट धुलो , मेयर साप कुछ करो

दीपक घिमिरे दाङलाई प्रादेशीक राजधानी बनाउनु पर्छ भनेर जोडजोडले माग राख्ने हामी दंङ्गालीहरु दाङकै मुटु मानिने घोराही बजारमा कसरी हिड्छौ त्यो मैले भन्नू या लेख्नु पर्छ होला र ? पक्कै

भूपू गर्लफ्रेन्ड सँगको पुनर्मिलन २

समीर प्रकाश पाण्डे गाडीबाट झरेको ५ मिनेटमा मेरो कोठामा पुगे सपना हो कि विपना हो जस्तो लागिरहेको थियो । दिमागमा उसको त्यो हसिलो अनुहार अनि मिठो मुस्कानले जरा गाडेर बसिर्हयो

हुनेवाली सासुलाई खुला पत्र

आमा, नमस्कार म यहाँ आरामै छु। आशा छ यहाँलाइ पनि आरामै होला। केही दिन अघि राजधानीमा हाम्रो भेट भयो। यहाँलाइ भेटेर खुशी पनि लाग्यो। बिदेशबाट पढेर आएका इन्जीनीयर छोरालाइ बुहारी

ओ माई गड ! काठमाडौँ स्मार्ट सिटी

दीपक घिमिरे सात वर्षको लामो खाडी बसाई पछि आज नेपाल जादैछु । प्लेनको पर्खाइमा अबुधाबी एयरपोर्टको टर्मिनल टु मा बसेको छु । यो लेखाइ मेरो प्यारो देशको सबैभन्दा ठुलो सहर

उ उर्मिला

रमेश खड्का  बल्ल बल्ल ६ घण्टाको हवाई यात्रा पश्चात् पुगियो त्रिभुवन अन्तर्राष्ट्रिय विमान स्थल, काठमाडौँ । लगभग ५ सय दिन बिदेसिय पछि आज स्वदेसि हुँदै छु । आज मनमा अचम्मैको

जब प्रेमिकाको छोराले मामा भनेर बोलायो !

देबेन्द्र केसी ,नयाँ दिल्ली वसन्त ऋतुको पालुवा सँगै पलाएको मेरो माया , स्कुलमा चियो र चर्चोको कारण बनेछ । बिचरीको नामको पछाडि मेरो थर जोडेर केतुकीको पातमा लेखिदिएर संगीले गिज्याउन

माईली

दुर्गा पंगेनी एउटी साधारण केटी । त्यस्तै १४ वर्षकी हुँदीहुन भर्खर कुरकुरे बैँस सुरु भएको अवस्थामा अचानक एक जना उनकै टाढाको नातेदार महिलाले फकाएर उनको आफन्त सँग बिहे गराईदिए ।

कथा :अपेक्षा

एकबर्ष अगाडि देशको पहाडी भेगमा निकै ठुलो वर्षा भयो।पहाडी जिल्लाको पूर्वी भेग अर्चलेमा पनि असिना पानीले नछुने कुरै भएन।एक्कसी टन्टलापुर घामलाई कालो बादलको ठुलो ठुलो धब्बाहरुले चारैतिर आध्यारो गराईदियो अनि

फेरी पनि तिमीलाई दशैको शुभकामना !

  क्रान्ति क्रान्ति भन्दाभन्दै भैसी पूजा गर्यौ गरीबका सपना च्याती धुजा धुजा पार्यौ छबी-सबी बिग्रिएको ‘लाल’ मात्रै रैछौ सत्रहजार नेपालीको काल मात्रै रैछौ । टुप्पीमात्रै पाल्दा पनि गर्धन काट्न लायौ

तिमी त हिरा हौ निशान भट्टराई

जितेर पनि हार्नु भन्दा हारेर नै जित्नु बेस हुन्छ ।। आज जसरी तिम्रो कला र गलाको सम्मानमा चुकेर गए भोलि तिनीहरू नै तिम्रो सङ्गीतको प्रेमी भए भन्ने सुन्न पाऊ। तिम्रो

मेरो नारकीय जीवन : सायद दशैंको बेला थियो

दिपिका भुसाल: मेरो नारकीय जीवनको उत्कर्षको समय थियो त्यो सायद दशैंको बेला थियो । मन भरी पीडा र दुखले भरिएका भावना हरु खेलिरहेका मात्र थिए । अनगिन्ति पिडा हरुको बाबजुत

कोठा नम्बर १०३

–नबिन पन्त गायत्री आश्रमको वाटिकमा बालबालिकाहरुसँग लुकामारी खेल्दै थिए, उनीहरू जस्तै केटाकेटी भएर। उनीहरूसँग खेल्दा आफ्नै बालस्मृति ताज भएर मनमा आउने गर्छ। मेरा आँखा बाधिएका थिए, परको कुर्चीमा फोन घ्यार